Adwent jako czas oczekiwania na Uroczystość Bożego Narodzenia pojawił się w Galii w IV w. Trwał tam trzy tygodnie i miał charakter pokutny. Adwent w Rzymie, w obchodach liturgicznych pojawił się w VI w. Początkowo, jako liturgiczne przygotowanie do pamiątki Narodzenia Pańskiego trwał dwa tygodnie. Do obecnego wyglądu (czterech Niedziel) przedłużono go za czasów papieża Grzegorza Wielkiego, który zmarł w 604 r.
Roraty są to Msze św. ku czci Najświętszej Maryi Panny. Ich nazwa pochodzi od słów łacińskiej pieśni, którą śpiewa się na wejście, mianowicie: Rorate caeli desuper et nubes pluant justum (Niebiosa spuśćcie rosę i obłoki niech wyleją sprawiedliwego). Najstarsze wzmianki o Roratach w Polsce pochodzą z XIII w.
Natomiast praktykę odprawiania Rorat każdego dnia Adwentu (za wyjątkiem Niedziel) upowszechnił bł. Kard. Stefan Wyszyński.
Wieniec adwentowy pochodzi z krajów protestanckich. Pojawił się w roku 1833 w Hamburskim domu dla opuszczonych dzieci. Cztery zapalane w kolejne Niedziele Adwentu świece symbolizują zbliżanie się do Chrystusa, który jest Prawdzwą Światłością. Ozdabiany jest często zielonymi gałązkami, znakiem życia. W samym wieńcu również pojawia się kolor fioletowy, który przypomina o radosnym oczekiwaniu i potrzebie duchowego (moralnego) przygotowania na przyjście Pana. Jako całość jest on znakiem wspólnoty czuwającej na modlitwie i oczekującej Pana.
Błogosławionego Adwentu