Cytat
- Kościół żyje tą rzeczywistością. Żyje tą prawdą o człowieku, która pozwala mu przekraczać granice doczesności, a równocześnie ze szczególną miłością i troską myśleć o tym wszystkim, co w wymiarach samej tej doczesności stanowi o życiu człowieka, o życiu ludzkiego ducha, w którym wyraża się ów odwieczny niepokój, wedle tych słów św. Augustyna: „stworzyłeś nas, Boże, dla siebie i niespokojne jest serce nasze, dopóki nie spocznie w Tobie”. W tym twórczym niepokoju tętni i pulsuje to, co jest najgłębiej ludzkie: poszukiwanie prawdy, nienasycona potrzeba dobra, głód wolności, tęsknota za pięknem, głos sumienia.
Komentarz
Człowiek to nie tylko materia. Posiada on także ducha, ma także wyższe pragnienia. Papież wskazuje na wielkość czlowieka z którym zjednoczył się sam Chrystus. Z tego zjednoczenia wypływa także powołanie człowieka do wieczności, poza materializm doczesności, do życia Duchem. O Tego Ducha papież prosi i wksazuje nam na Jego dar który czyni nas nowym człowiekiem, dzieckiem Boga. W tej epoce „głodnej ducha” jak nazywa ją papież Kościoł ma istotne zadanie służby człowiekowi w potrójnym posłannictwie Chrystusa prorockiej – głoszenie Ewangelii, kapłańskiej – skałdanie siebie Bogu w ofierze i królewskiej związanej ze służbą.
Działanie
Uświdomię sobie, że jestem powołany do czegośc więcej niż doczesność, materializm, jestem powołany do wieczności. Dzięki Odkupieniu Chrystusa jestem dzieckiem Boga w Nim odnajnduje prawdę o sobie