Dzień 1 Powstanie Encykliki
Redemptor hominis (łac. Odkupiciel człowieka) – pierwsza encyklika papieża Jana Pawła II, ogłoszona 4 marca 1979 i poświęcona Jezusowi Chrystusowi jako Odkupicielowi.

Wagę encykliki wyznaczają dwa aspekty. Pierwszy wynika z tego, że był to dokument programowy pontyfikatu, drugi natomiast z tego, że była to pierwsza w historii encyklika z zakresu antropologii teologicznej.

Redemptor Hominis, jako dokument programowy pontyfikatu zawiera wszystkie elementy, które jako szkic poruszał papież w swojej homilii wygłoszonej w czasie mszy inauguracyjnej, a które zawarte zostały w zawołaniu Otwórzcie drzwi Chrystusowi, w wizji oczekiwania na nadchodzące nowe tysiąclecie, a także w zapowiedzi wypełnienia postanowień Soboru Watykańskiego II. Późniejsza realizacja przyjętych w encyklice założeń ułatwia interpretację dokumentu a sam papież z wydanej w 1994 adhortacji Tertio millennio adveniente nazywa swą pierwszą encyklikę kluczem hermeneutycznym pontyfikatu^[1]. W tym samym roku, w wywiadzie, którego Jan Paweł II udzielił Vittorio Messoriniemu, a opublikowanym pod tytułem Przekroczyć próg nadziei papież powiedział o encyklice:

Jej treść przyniosłem właściwe z sobą. Musiałem tylko niejako przepisać z pamięci i doświadczenia to, czym żyłem u progu pontyfikatu. Podkreślam to, ponieważ Encyklika stanowi potwierdzenie z jednej strony tradycji szkół teologicznych, z których wyszedłem, z drugiej zaś, stylu duszpasterstwa, do którego się odwołuję. Tajemnica Odkupienia jest tutaj widziana oczyma wielkiej odnowy człowieka i wszystkiego, co ludzkie. Tak to widział Sobór, zwłaszcza w „Gaudium et spes”^[2].

Cała Treść za wikipedią https://pl.wikipedia.org/wiki/Redemptor_hominis