Czytania Liturgii słowa, rok B

I czytanie * Kpł 13, 1-2. 45-46

Odosobnienie trędowatego

Tak mówił Pan do Mojżesza i Aarona: «Jeżeli u kogoś na skórze ciała pojawi się nabrzmienie albo wysypka, albo biała plama, która na skórze jego ciała jest oznaką trądu, to przyprowadzą go do kapłana Aarona albo do jednego z jego synów kapłanów.
Trędowaty, dotknięty tą plagą, będzie miał rozerwane szaty, włosy nie uczesane, brodę zasłoniętą i będzie wołać: Nieczysty, nieczysty! Przez cały czas trwania tej choroby będzie nieczysty. Będzie mieszkał w odosobnieniu. Jego mieszkanie będzie poza obozem».

Psalm responsoryjny * Ps 32(31), 1b-2. 5 i 11

Tyś mą ucieczką i moją radością

Szczęśliwy człowiek, †
któremu odpuszczona została nieprawość, *
a jego grzech zapomniany.
Szczęśliwy ten, któremu Pan nie poczytuje winy, *
a w jego duszy nie kryje się podstęp.

Grzech wyznałem Tobie i nie skryłem mej winy. †
Rzekłem: «Wyznaję mą nieprawość Panu», *
a Ty darowałeś niegodziwość mego grzechu.
Cieszcie się i weselcie w Panu, sprawiedliwi, *
radośnie śpiewajcie wszyscy prawego serca!

II czytanie * 1 Kor 10, 31 – 11, 1

Paweł naśladowcą Chrystusa

Bracia: Czy jecie, czy pijecie, czy cokolwiek innego czynicie, wszystko na chwałę Bożą czyńcie. Nie bądźcie zgorszeniem ani dla Żydów, ani dla Greków, ani dla Kościoła Bożego, podobnie jak ja, który się staram przypodobać wszystkim pod każdym względem, szukając nie własnej korzyści, lecz dobra wielu, aby byli zbawieni.
Bądźcie naśladowcami moimi, tak jak ja jestem naśladowcą Chrystusa.

Aklamacja przed Ewangelią * Łk 7, 16.

Wielki prorok powstał między nami
i Bóg nawiedził lud swój.

Ewangelia * Mk 1, 40-45

Uzdrowienie trędowatego

Pewnego dnia przyszedł do Jezusa trędowaty i upadłszy na kolana, prosił Go: «Jeśli zechcesz, możesz mnie oczyścić». A Jezus, zdjęty litością, wyciągnął rękę, dotknął go i rzekł do niego: «Chcę, bądź oczyszczony!» Zaraz trąd go opuścił, i został oczyszczony.
Jezus surowo mu przykazał i zaraz go odprawił, mówiąc mu: «Bacz, abyś nikomu nic nie mówił, ale idź, pokaż się kapłanowi i złóż za swe oczyszczenie ofiarę, którą przepisał Mojżesz, na świadectwo dla nich».
Lecz on po wyjściu zaczął wiele opowiadać i rozgłaszać to, co zaszło, tak że Jezus nie mógł już jawnie wejść do miasta, lecz przebywał w miejscach pustynnych. A ludzie zewsząd schodzili się do Niego.
(za kerygma.pl)

Siedemdziesiąt lat temu, 13 lutego 1951 roku, zmarł bp Teodor Kubina (1880-1951) pierwszy biskup częstochowski, organizator instytucji i życia kościelnego w diecezji częstochowskiej, społecznik, propagator Akcji Katolickiej, obrońca praw ludzi pracy oraz założyciel tygodnika katolickiego „Niedziela”.
Biskup Teodor Filip Kubina urodził się 16.4.1880 r. w Świętochłowicach na Górnym Śląsku w wielodzietnej rodzinie. Ojciec jego pracował jako górnik w kopalni węgla kamiennego „Matylda”.

Odbył studia filozoficzno-teologiczne na Wydziale Teologicznym w Uniwersytecie Wrocławskim. Kardynał Jerzy Kopp, biskup wrocławski, już po pierwszym semestrze polecił go wysłać na studia kościelne do Rzymu. Tu studiował filozofię w uniwersytecie dominikańskim „Angelicum”, gdzie uzyskał stopień naukowy doktora filozofii w dniu 25 czerwca 1904 r. Teologię natomiast studiował na uniwersytecie jezuickim „Gregorianum”, gdzie 29 lipca 1907 r. obronił doktorat z teologii. Święcenia kapłańskie otrzymał 27 października 1906 r. z rąk biskupa wrocławskiego Jerzego Koppa.

Po powrocie jego do diecezji wrocławskiej, biskup Kopp mianował Teodora Kubinę w 1907 r. wikariuszem w parafii Mikołów na Górnym Śląsku. Przed I wojną światową Mikołów był poważnym ośrodkiem polskości na Śląsku oraz katolickiego ruchu społecznego. Obok pracy duszpasterskiej ks. Kubina włączył się także w nurt działalności społecznej i narodowej. Wkrótce został przeniesiony na analogiczne stanowisko w Królewskiej Hucie. Tu prowadził jeszcze bardziej aktywną działalność społeczną wśród ludności robotniczej.

W 1909 r. został przeniesiony na stanowisko wikariusza w Kołobrzegu. Większość mieszkańców na tych terenach stanowili protestanci. Ale na tych terenach spotkał jednocześnie duże skupiska polskich robotników sezonowych. Po dwóch latach pracy został mianowany wikariuszem w parafii św. Piusa w Berlinie, Katolicy stanowili tutaj mniejszość. Mieszkali tu także Polacy, pracujący zarobkowo. I tutaj nie zrezygnował z pracy duszpasterskiej wśród Polaków. W 1913 r. został na 4 lata proboszczem parafii św. Jadwigi na przedmieściu Berlina — Pankow. W 1917 r. biskup wrocławski Adolf Bertram mianował go proboszczem parafii Najświętszej Maryi Panny w Katowicach. Tu bardzo aktywnie włączył się w działalność patriotyczną.

Ks. Teodor Kubina w dniu 14 grudnia 1925 r. został mianowany pierwszym biskupem nowo utworzonej diecezji częstochowskiej. Sakrę biskupią ks. Kubina otrzymał w dniu 2 lutego 1926 r. w bazylice jasnogórskiej. Konsekratorem był metropolita krakowski Adam Stefan Sapieha, a współkonsekratorami biskup kielecki Augustyn Łosiński i biskup katowicki August Hlond.

Biskup w swoim herbie umieścił w górnej części wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej, Królowej Korony Polskiej, a w dolnej części symbole pracy górniczej. Dewizą działalności nowego biskupa były słowa Chrystusa: “Misereor super turbam”(Żal mi ludu). W okresie swojej posługi biskupiej wiele miejsca poświęcił m. in. działalności Akcji Katolickiej. Dla dzieła ewangelizacji bp Kubina powołał również tygodnik katolicki „Niedziela” w 1926 r. Organizował liczne Kongresy Eucharystyczne.

W swoim nauczaniu wiele miejsca poświęcał sprawom społecznym, rozwijając teologię społeczną, w której centrum znalazła się Eucharystia jako sakrament miłości społecznej. Wiele miejsca poświęcił sprawom ludzi pracy. Uczynił tak m. in. w przemówieniu zatytułowanym „Chrystus Robotnik”, które wygłosił w Sosnowcu w czasie jednego z Kongresów Eucharystycznych. Swoje nauczanie opierał na fundamencie doktryny społecznej Kościoła, zwłaszcza na encyklikach społecznych: Rerum novarum (1891 r.) Leona XIII i Quadragesimo anno (1931 r.) Piusa XI. Główne tezy swojej myśli społecznej wypowiedział w książce Akcja katolicka a akcja społeczna (1930 r.), uważanej za opus vitae tego biskupa społecznika.

Obejmując szczególną troską robotników sezonowych na uchodźstwie z terenów diecezji częstochowskiej, upominał się dla nich o dostęp do świątyń i do prasy katolickiej. Dbał o to, by docierała do nich „Niedziela”. W 1931 roku bp Kubina otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.

Biskup Teodor Kubina zmarł 13 lutego 1951 r. Został pochowany w częstochowskiej katedrze pw. Świętej Rodziny.

(za KAI)